Do Sali weszła dwójka ludzi, którzy z uśmiechem na twarzy kroczyli w stronę Makarov Dreyara. Lucy, Natsu, Gray i Erza z szeroko otwartymi gębami patrzyli się na nich ze zdziwieniem.

- Czy ja mam tylko takie przywidzenia? – wyszeptał do ucha Lucy, Natsu.

- Muszę cię zaniepokoić, ale ja też ich widzę – odpowiedziała mu.

- Witam mam na imię Juvia Loxar. – przedstawiła się dziewczyna o niebieskich włosach. I cisza. Nagle posępnym wzrokiem popatrzyła się Gajeela, który obrażony nie chciał nic powiedzieć.

- Eee, Mam na imię Gajeel Redfox. – powiedział w końcu, ku uciesze wszystkich zebranych.

-  No to formalności mamy za sobą, a teraz do pracy. A i sprawa Juda Heartfilii, niestety została umorzona. Nie ma dowodów, a władze miasta mają dosyć tej sprawy. – rzucił Komisarz Główny odchodząc do swojego gabinetu.

- Ciekawe, kto i ile zapłacił… -rzekła smutnym głosem Lucy.

- Ty? – do grupki przyjaciół podeszła Lisanna – Oj wiesz, że żartuję.

- Tak, wiem. – odpowiedziała sucho Lucy. Blondynka nie miała zamiaru słuchać dalej złośliwości Lisanny i postanowiła porozmawiać z szefem. Odeszła od dziewczyny, powodując u niej złość. Jednak zbytnio nie przejmowała się tym, gdyż chciała się więcej dowiedzieć, o Juvii i Gajeel.

- Puk, puk – zapukała do drzwi

- Proszę! – usłyszała, po czym weszła do środka. Nie odezwała się słowem. Cicho podeszła do biurka i usiadła na krześle. Popatrzyła się na staruszka, który siedział z lekka zszokowany.

- Dlaczego ?! – zapytała wreszcie. Makarov, odwrócił się, po czym odetchnął z ulgą.

- Zarządzenie wyższego. – odpowiedział spokojnie

- Kłamiesz! – wstała, uderzając rękoma w biurko, tak głośno, że Makarov podskoczył w miejscu

- Lucy, kiedyś może będę mógł ci wyjaśnić, ale póki co nie mogę. – powiedział przerażony.

- Właśnie, później, później i jeszcze raz później! A zadam ci takie pytanie, dlaczego mnie tu zatrudniłeś? He?! – spojrzała na niego posępnym wzrokiem, tak bardzo się przeraził, że wziął chusteczkę i musiał otrzeć czoło z potu.

-Przyjdzie czas na odpowiedzi.

- Jasne! Póki co to otrzymuję same pytania ! Muszę … - nie dokończyła. W całym komisariacie rozległ się dźwięk telefonu, którego nikt nigdy nie lubił słyszeć.

- Znaleziono zwłoki. – wyjaśnił spokojnym głosem Makarov – Coś czuję, że już niedługo dowiesz się wszystkiego. – i wyszedł, zostawiając Lucy samą w gabinecie.

- „Dlaczego tak zawsze jest? ” – zapytała siebie w myślach. Popatrzyła jeszcze raz w stronę biurka, po czym wyszła.

            Czarne smugi ciemności okrywały cały las Magnolijski, który swym pięknem i spokojem przyciągał w dzień turystów i tubylców. Jednak kiedy nastawała noc, cisza ogarniała każdy skrawek, każdą małą szczelinę lasu, dodając mu uroku i tajemniczości. Ludzie bali się tam chodzić, stare przesądy, które przetrwały wieki, wciąż budziły lek i przerażenie. Tym razem było inaczej. Było słychać kroki. Przez leśną ścieżkę kroczył mężczyzna, trzymając w dłoniach łopatę i czarną teczkę, której zawartości można się było tylko domyślać.

            Była to godzina poranna, kiedy to jeszcze na komisariacie Fairy Tail, nie było życia. Jedynie samotna Mirajene, pilnowała telefonu i porządkowała dokumenty. Nagle rozległ się dźwięk w całym budynku. Dziewczyna spokojnym krokiem podeszła do telefonu i odebrała go.

- Słucham. – na początku cisza.

- Witam! Tu Komisarz Główny Lamia Scale. Wieziemy do was zwłoki! – rozłączyła się. 

- Chyba powinnam zadzwonić do pana Dreyara. – rzekła uśmiechając się delikatnie. Podniosła słuchawkę, wystukała numer. Czekała aż ktoś odbierze, gdy to się stało usłyszała zmęczony i jeszcze zaspany głos Głównego Komisarza Fairy Tail.

-  Słucham ? – powiedział mężczyzna

- Dzień dobry, tu Mirajene. Właśnie dzwoniła pani Komisarz  z Lamia Scale. Twierdzi, że wiozą do nas zwłoki. – na początku nie uzyskała odpowiedzi, ale gdy usłyszała dźwięk spadającego ciała, zrozumiała, że do Makarov dotarły jej słowa.

- ZARAZ BĘDĘ! POINFORMUJ WSZYSTKICH! – krzyknął, rozłączając się.

            Właśnie wstało pierwsze słońce 29 grudnia X784, Lucy Heartfilia powoli wstawała z łóżka, gdy do jej pokoju wpadł, dosłownie, Natsu Dragneel.

- Kiedy śniadanie? – zapytał uśmiechnięty.

- Nawet nie dajesz mi wstać z łóżka! – krzyknęła zdenerwowana dziewczyna.

- Oj nie marudź! – zaczął biegać po pokoju, pełen radości i szczęścia.

- Czy coś się stało ? – dopytała się Lucy, zaniepokojona zachowaniem chłopaka – Dziwnie się zachowujesz, no raczej dziwniej niż zawsze.

- A tak! Dowiedziałem się, że w kinach będą puszczać remake mojego ulubionego filmu z lat 70 , Dragon Driver – Jeździec z piekieł * . – wyjaśnił dziewczynie, która zamilkła.

- Ż…żartujesz? – zapytała  

- Nie! – odpowiedział szybko

- IDĘ REZEROWAĆ BILETY! – krzyknęła

- Już zarezerwowałem. – pomachał jej przed nosem, paragonem z kina.

- A skąd wiedziałeś, że ja też będę chciała iść? – zaplotła ręce na piersi, czekając na odpowiedź.

- Nie wiedziałem, po prostu siłą bym cię na to wziął. A teraz śniadanie! – i pognał do kuchni. Lucy westchnęła i po chwili poszła za nim. – Kto jest twoim ulubionym bohaterem?

- Hmm, chyba Adalei. – odpowiedziała po zastanowieniu Lucy

- Żartujesz? Dziewczyna zakochana w Marionie, która poświęca wszystko by go uratować ? – popatrzył na nią zszokowany

- Po prostu. Zawsze podziwiałam ją właśnie za to. Była oddać wszystko, dla swojego ukochanego. Ale wiesz co, wierzę, że tak się wszystko nie zakończyło… Oj nie ważne, a twój który ulubiony?

- Chcesz być taka jak ona. Adalei była dziedziczką fortuny, ale była w stanie pokonać przeciwności losu i wyruszyć w podróż z przyjaciółmi. Zakochała się, pomimo tego, że nigdy nikt nie dał jej zrozumieć czym jest miłość. – Lucy patrzyła na niego zszokowana. Nie potrafiła wypowiedzieć nawet słowa. – Wiem, że jestem głupi, ale kiedy trzeba mogę się zdobyć, na parę mądrości. – nie odpowiedziała.- Moim ulubionym jest Melior, który do końca trwał w przekonaniu, że może zmienić świat nie zabijając drugiego człowieka. I jak skończył ?

- Okrutnie…. – podsumowała Lucy

- Mam nadzieje, że przynajmniej ja tak nie skończę. – Lucy postawiła mu przed nosem talerz z kanapkami, które zaczął zajadać.  Oboje dokończyli śniadanie w ciszy.

- Dziękuję – powiedział Natsu, kończąc posiłek.

- Proszę. – Lucy podeszła do zlewu, wstawiając do niego talerze. – Masz rację. Zawsze żyłam tylko marzeniami, a teraz kiedy mam szansę na ich spełnienie, chcę to zrobić! Chcę wyjść za mąż, mieć dobrą pracę, piątkę dzieci, dożyć starości, razem z ukochanym i mieć wiele wnuków ! Czy nawet tego nie mogę mieć ? – Natsu delikatnie się uśmiechnął, podszedł do niej i pogłaskał ją po głowie.

- Jeśli zechcesz twoje marzenia się spełnią. – Lucy zarumieniła się. Zaczęła rozglądać się po kuchni, szukając czegoś, o co mogłaby się zapytać Natsu. Chciała jak najszybciej uniknąć tej stresującej sytuacji.

- Eee, a właśnie, skąd umiesz tak posługiwać się mieczami ? – zapytała, Natsu odsunął się od niej, zmieszany. – Czy coś się stało ?

- Nic, tylko jak ci powiem, możesz zacząć uznawać mnie za potwora… - wyjaśnił jej spokojnie. Lucy pomyślała. Wiedziała, że to co może usłyszeć, nie jest niczym dobrym, ale chciała wiedzieć.  

- Ja… Kiedy byłem mały ojciec… - nagle rozległ się dźwięk telefonu. Lucy miała ochotę go wziąć i wyrzucić go przez okno, ale uspokoiła się i podeszła do niego by odebrać.

- Halo ? – powiedziała

- Lucy musisz szybko przyjechać na komisariat ! – rozpoznała po głosie, że to była Mirajene

- Co się stało ? – zapytała zaskoczona Lucy

- Wszystko się wyjaśni, jak dojedziesz, a i gdybyś mogła spróbuj skontaktować się z Natsu, bo ja nie mogę. – Lucy kątem oka spojrzała na Natsu, który stał blisko niej, słuchając tego, co mówi sekretarka.

- Dobrze zaraz będę i spróbuję skontaktować się z Natsu. – obiecała, po czym odłożyła słuchawkę. – Słyszałeś?!

- Tak… Idę się zbierać. – i wyszedł przez okno, by dojść do swojego mieszkania.

- Ahhh – westchnęła Lucy – Kiedy on się nauczy korzystać z drzwi. – poszła w stronę łazienki, by się zebrać do „pracy”.

* Dragon Driver – Jeździec z piekieł. – film opowiada historię pięciu ludzi : Acaderii, Mariona, Nanatsu, Meliora i Adalei, którzy zostają wezwani do służby jako jeźdźcy smoków. Według legendy raz na 700 pojawiają się ludzie zdolni ujarzmić smoki, ale zarazem wśród nich jest zawsze dwójka ludzi, którzy próbują wykorzystać swój dar, w celu przejęcia kontroli nad światem. Główni bohaterowie, połączeni nicią przeznaczenia, wędrują do piekła by odnaleźć Smocze Bronie, dzięki którym będą mogli pokonać Black Dragon Driver. (Jakby ktoś chciał, może kiedy napiszę one shota, o ich przygodach J)