[Nowe życie, które od Was otrzymaliśmy] Rozdział 16 - Lucy

- Natsu … - zaczęła mówić, gdy nagle przed jej oczyma pojawił się mrok, a po chwili ujrzała kobietę o blond włosach, w białej, długiej sukience, która leżała nad brzegiem rzeki, za którą rozciągał się piękny las …

            Lucy zaczęła się rozglądać wokół siebie, próbując zrozumieć, gdzie się znajduje.  Lecz im dokładniej
się przyglądała widziała pustkę, którą zapełniał tylko mały kawałek polany, z malutką rzeczką i kilkoma drzewami stojącymi za nią. Tajemnicza kobieta leżała na trawie delikatnie maczając nogi w płynącej wodzie.

- Kim jesteś ? – zapytała się Lucy, powoli podchodząc do kobiety. Spojrzała na nią z góry, oczy miała zamknięte, a twarz niesamowicie spokojną. Wyglądała tak, jakby spała. Nagle otworzyła szeroko oczy, spoglądając na dziewczynę. Lucy przeraziła się, przez co przewróciła się, opadając na miękką trawę. Tajemnicza kobieta wstała, po czym podeszła do Lucy. Uśmiechała się do niej słodko, tak jakby cieszyła się z jej przybycia.

- Kim jesteś ? – zapytała tym razem tajemnicza osoba.

- Niedawno ja zadałam ci to pytanie… - szepnęła cicho dziewczyna, lecz gdy tylko spojrzała na radosną twarz kobiety, postanowiła odpowiedzieć. – Lucy, a ty ?

- Ja … - okręciła się wokół siebie, powodując uniesienie się sukienki i jej lekkie falowanie. Jej złociste włosy tańczyły razem z nią. Po chwili zatrzymała się. – Lucy. – Pani Dragon zdziwiła się słysząc to. – A dokładniej Layled Ulysen Cecylin Yelnal.

- Wolę Lucy. – Zdecydowała dziewczyna. Druga Lucy uśmiechnęła się szeroko, po czym znowu zaczęła tańczyć.

- Wiesz, kto mnie tak nazwał? – zapytała się dziewczyny, nie przerywając czynności jaką wykonywała.

- Nie wiem. – odpowiedziała jej Lucy, która powoli zaczęła wstawał.

- Natsu. – Gdy Lucy usłyszała to imię, równie mocno zszokowała się. Wiedziała, że nie chodzi o jej Natsu, tylko o jego ojca. – Natsu Dragon. Pierwszy król, pierwszy władca, pierwszy mąż…

- Zaraz! – przerwała jej dziewczyna, która przestała rozumieć słowa tajemniczej kobiety i zaczęła się powoli gubić. – Czy przypadkiem żona Natsu Dragona nie miała na imię Eleonora ? – kobieta zatrzymała się  i spojrzała groźnym wzrokiem na Lucy. – Czy coś źle powiedziałam ? – zapytała się niewinnie.

- To nie twoja wina ! – wyjaśniła jej. Nagle skupiła się i zaczęła płakać. – Ja wszystko !  Ja wszystko oddałam !!! I co z tego miałam ?!?!?!?!?!?!?!?! Zapomnienie…

- Eeeee, przepraszam ? – Lucy nie wiedziała co ma powiedzieć, chciała pocieszyć kobietę, jednak nie wiedziała jak. Nagle tamta wstała i podeszła do Lucy chwytając ją za ramiona. – He? Co?

- Czy chcesz mnie wysłuchać ?! – krzyknęła głośno, cały czas nie oszczędzając łez. Lucy nie wiedziała co ma zrobić, jedyne co jej pozostało, to jej wysłuchać.

- Tak.  – kiwnęła głową, tajemnicza kobieta odetchnęła z ulgą, a po chwili westchnęła.  Powoli odwróciła się, a po chwili przekręciła głowę spoglądając na Lucy. -  Dziwna. – pomyślała Lucy.

- Pokażę ci … - zaczęła cicho mówić - … co wydarzyło się 400 lat temu, gdy Natsu był już królem. - Zanim Lucy się zorientowała, nagle obraz przed jej oczyma zmienił się. Spojrzała na dół.

- Lewituje? – zapytała się niedowierzając. – Co to za miejsce?

- Wspomnienia… - nagle obok niej znalazła się Ona – Patrz i słuchaj, jak było kiedyś …

            Do sali królewskiej wszedł różowowłosy mężczyzna ubrany w zbroję, mający u swojego boku potężny miecz.

- To dziś. – rzekł do siebie. Nagle do środka wparował starszy mężczyzna ubrany w luźną szatę, niosąc w swoich dłoniach poduszeczkę, na której spoczywała korona.

- Wasza wysokość! – zawołał za królem.

- Nie zamierzacie dać mi spokoju ? – zapytał złośliwie król Natsu.

- Dzisiaj przybywa król Ballad wraz ze swoimi córkami, wśród których jest twoja przyszła żona, Eleonora! – przypomniał mu sługa – Dlatego należy odpowiednio się przygotować.

- Wolałbym w tej chwili walczyć z setką smoków, którym pomagałyby ogry, niż czekać na „wybrankę swego serca”. – usiadł na tronie.

- Czy król nie może być chociaż raz poważny ? – sługa nie dawał za wygraną.

- A jak mam być? – spojrzał z groźnym wyrazem twarzy na niewinnego mężczyznę – Skoro każą mi wybierać żonę, co można przetłumaczyć „Masz poślubić tę kobietę! ”

- Królu … - nie wiedział co ma powiedzieć, więc tylko westchnął. Nagle do sali wszedł tajemniczy osobnik, niosący w dłoni zwinięty list.

- Ghe, ghe. – kaszlnął – Oto przybyła największa piękność tego świata, wraz ze swym ojcem i swymi siostrami. Proszę o gorące powitanie o królu.

- Mogę was podsmażyć. – powiedział do siebie cicho. Jednak gdy napotkał upominający go wzrok sługi, od razu przestał. 

- Witam Wasza Wysokość! – do środka weszła czarnowłosa kobieta, o pięknych czekoladowych oczach. Delikatnie się ukłoniła. Zaraz za nią wszedł król, na samym końcu trzy siostry.

- Dla mnie ta czwórka wygląda identycznie. – rzekł do siebie król przewracając oczami. – Witam o Pani, witaj Stary Przyjacielu. – wstał i podszedł do gości. Przywitał każdego z nich z osobna mając sztuczny uśmieszek na twarzy.

- Przepraszam! – do sali wbiegła, zasapana blondwłosa piękność.

- Layled Ulysen Cecylin Yelnal co to za zachowanie!? – skarciła ją Eleonora. – Wybacz o Królu, ta dziewczyna jest z …

- Eleonoro! – krzyknął nagle jej ojciec – Jej matka jest inna niż reszty sióstr.

- Lucy. – powiedział cicho Natsu – Za długie masz trochę to imię. – odwrócił się na pięcie i podszedł do swojego sługi. – A mogę ją poślubić? – szepnął mu do ucha.

- Nie! – od razu u odpowiedział.

- A, więc… O królu ! – zaczął mówić Dragon Slayer. – Chciałbyś sojuszu z mym krajem ?

- Tak, dlatego zaproponowałem małżeństwo. – wyjaśnił ojciec Eleonory.

- A ja … - nagle ujrzał oczy Lucy, które miały kolor szkarłatu. – Czy ona ma czerwone oczy?

- Wyjdź stąd Layled Ulysen Cecylin Yelnal ! – rozkazała siostra.

- Nie! – zatrzymał ją Natsu, gdy już chciała wyjść. – Królu … jeśli proponujesz małżeństwo, to się zgadzam, ale … - zaczął machać palcem - … z nią! – wskazał na Lucy.

- Ja Panie nie mogę ! – natychmiast zaprzeczyła dziewczyna.

- Możesz, bo inaczej się nie zgodzę! – spojrzał na ojca Eleonory.  – Chcę interesującą żonę, a nie jakąś … kukłę. – sługa króla Natsu stał nieruchomo, słowa jego Pana zamurowały go.

- Zgadzam się! – odpowiedział nagle król, na co cztery córki oburzyły się.

- Ale ojcze! – powiedziała każda z nich. Jednak samym wzrokiem uspokoił je.

- Kurcze wydam za mąż najgorszą i będę miał jeszcze cztery piękne do sojuszów! – już zaczął rozmyślać król Ballad. Natsu podszedł do Lucy, lekko się ukłonił.

- A, więc czy wyjdziesz za mnie ? – delikatnie się uśmiechnął. Dziewczyna stała cała zarumieniona.

- Tak, Panie. – odpowiedziała.

            Lucy stała i ryczała z zachwytu.

- Świetny materiał na romans historyczny! – rzekła do kobiety – Ale widać! Ewidentnie ! Jaki ojciec taki syn!

- A, więc znasz moje dziecko ? – zapytała Layled Ulysen Cecylin Yelnal. Lucy spojrzała na nią zdziwiona

- To prawda! – krzyknęła w myślach . – Tak naprawdę, to mój mąż. – Pokazała kobiecie pierścionek.

- A, więc jestem twoją teściową ! – krzyknęła pełna dumy.

- A mogę cię zapytać o coś… - zaczęła mówić Lucy. Kobieta kiwnęła głową  - Dlaczego cię widzę?

- Ponieważ … masz moje oczy. – odpowiedziała jej ze spokojem.

- Ja… ? – Lucy wyraźnie była zdziwiona tą wiadomością – A czy tą kobietą, która dała oczy Natsu, byłaś…- nie zdążyła dokończyć, gdyż kobieta kiwnęła głową i w tym momencie Lucy już wiedziała.

- Chociaż raz mogłam ujrzeć swoje dziecko dorosłe. – popatrzyła z delikatnym wzrokiem na Lucy – Dziękuję.

- Ale … jak to możliwe, że cię widzę ? Czy cię zabiłam? Czy… - po głowie Lucy zaczęły chodzić pytania, na które bała się poznać odpowiedzi.

- Oczy… są Świętą Bronią. – Lucy spojrzała na nią. – Ja już nie żyłam, na chwilę się zmaterializowałam by przekazać je Natsu.

- Dlatego tak dobrze walczyłam. – dziewczyna nareszcie zrozumiała całą sytuację, która zaistniała podczas walki.

- Mamy niewiele czasu, dlatego muszę szybko ci wszystko powiedzieć. – ma jej twarzy było widać powagę – Święte Bronie to nie są zabawki. Kiedyś moc Dragon Slayerów otworzyła wrota, których nie powinni byli ruszać. Nasz świat, jest wciąż zagrożony. Zbierzcie je, użyjcie ich mocy i zniszczcie tamto miejsce. Masz moje oczy! Jak już zauważyłaś potrafisz zatrzymywać czas, robisz się silniejsza, szybsza. Potrafisz walczyć, tak jakbyś była mistrzem. Użyj ich, one wskażą ci drogę do broni. Pamiętaj! Każda broń niesie z sobą odpowiedzialność. Nie tylko teraźniejszości, ale także przeszłości. Wraz z zawarciem kontraktu, przejmujesz część naszych wspomnień, co zresztą widziałaś. I najważniejsze … - delikatnie się uśmiechnęła – Opiekuj się moim dzieckiem.

- Obiecuję!

- Dziękuję. – powoli jej sylwetka zaczęła się rozmywać. Cały krajobraz nikną w oczach Lucy, aż nagle całkowicie znikł.

- LUCY, LUCY!!! – usłyszała wołanie. Powoli zaczęła otwierać oczy. Nagle ujrzała klęczącego nad nią Natsu i Musicę. – Nic ci?

- Wszystko dobrze.- odpowiedziała ze spokojem

- Co się stało? Pająka zobaczyłaś? – zapytał się złośliwie Musica

- W tej drużynie to ty jesteś specem od pajączków! - - odpowiedziała mu powoli wstając – Mam wam dużo do powiedzenia, więc SŁUCHAĆ!

- Tak jest pani Kapitan! – odpowiedzi równocześnie.

- Natsu … - zaczęła mówić – Spotkałam twoją matkę … prawdziwą matkę… - chłopak wyglądał na zszokowanego i zdziwionego.

- Mamę ? – zapytał cicho – Pewnie kazała ci się mną opiekować?

- Dobrze, że jesteś świadomy tego, że jesteś dzieckiem specjalnej troski!

- I powiedz tu człowieku, że nie są w sobie zakochani. – pomyślał Musica – No dobra zaczynamy akcję Swatka Dobra Gratka!!! 

PROSZĘ PRZECZYTAJ!!! 

Drogi czytelniku

Nawet jeśli blog będzie zakończony proszę cię drogi czytelniku SKOMENTUJ, jak chcesz pójdź na inne moje BLOGI, POLUB moją stronę, albo naciśnij OBSERWACJĘ :)