Opowiadania, One-shot, Fairy Tail, Fanfiction, Nalu, fantasy, PL
Otworzyła drzwi, zastając puste mieszkanie. Czego innego mogła się spodziewać? Że
Natsu zmieni zdanie? Że obróci swoje ostatnie słowa w żart i zostanie z nią,
jak kiedyś obiecał?
Parsknęła śmiechem,
przekraczając próg. Nadepnęła na coś miękkiego. Spojrzała w stronę podłogi -
leżał tam ukochany szalik Natsu. Przyklęknęła, ignorując kłujący ból w plecach,
który pozostał po ostatniej walce, i podniosła go. Odruchowo przybliżyła do
twarzy, wtulając się w ten miękki materiał, który wciąż nosił na sobie gorąco
Natsu. Uśmiechnęła się blado…
— Natsu odszedł
niedawno — szepnęła, zdając sobie sprawę, że dosłownie chwilę temu musiał stąd
uciec. Zaśmiała się. Zrobił wszystko, żeby tylko jej nie spotkać.
Minęli się…
Kilka kropelek łez
spadło na jej uda. Chwyciła szalik, wciskając go w podłogę. Rozległo się
donośnie uderzenie. Kilka drzazg wbiło się w nadgarstek dziewczyny, a krzyki
właścicielki rozniosły się po całym domu. Lucy zacisnęła szczękę, nie mogąc
dłużej słuchać tych ciągłych, niepotrzebnych narzekań, które były kierowane w
jej osobę. Dlaczego to ona musiała ponosić winę za całe zło?!
Szarpnęła za długie
włosy, wyrywając kilka kosmyków, które zaplątały się wokół jej palców.
Zacisnęła pięść i jeszcze raz walnęła w podłogę. Natrafiła na szalik. Chwyciła
go i z pełnią nienawiści oraz żalu rozdarła na pół. Pojedyncze nici opadły na
dywan.
Wstała. Podbiegła do
okna, wyrzucając za nie dwa fragmenty materiału, po czym zatrzasnęła za sobą
drzwiczki. Zasunęła zasłonki. W pokoju natychmiast zrobiło się ciemniej, choć
na zewnątrz wciąż słońce wisiało wysoko na niebie. Lucy nie znosiła tego
światła. Było za jasno, za pięknie. Choć potrzebowała deszczu, chłodu i burzy,
dostała jedynie przeklęte bezchmurne niebo.
Za oknem zaćwierkał
ptak.
— ZAMKNIJ SIĘ! — wrzasnęła, ściskając parapet.
Serce zabiło mocniej, niczym opętane. Gdyby tylko mogła, wyrwałaby je, zgniatając w dłoni, aby już nigdy więcej nie kazało jej czuć. Żeby zabrało ze sobą miłość i nigdy więcej nie zwróciło tego uczucia.
Serce zabiło mocniej, niczym opętane. Gdyby tylko mogła, wyrwałaby je, zgniatając w dłoni, aby już nigdy więcej nie kazało jej czuć. Żeby zabrało ze sobą miłość i nigdy więcej nie zwróciło tego uczucia.
Jednak odszedł Natsu, nie zabierając ze sobą miłości, tylko
pozostawiając ją wraz z Lucy…
Postawiła jeden
chwiejny krok, potem drugi, aż przy trzecim nie dała rady. Odsunęła krzesło od
stołu, opadając na nie bezwładnie. Głowę odchyliła na oparciu, wbijając pusty
wzrok w sufit. Łzy spłynęły po jej skroniach, kapiąc głucho na różowy dywan.
— Natsu… Dlaczego? —
spytała, ale odpowiadało jej jedynie niekończące się milczenie.
Bo w jej domu nie
było już nikogo…
Uniwersum: Fairy Tail
Paring: Natsu x Lucy
Rodzaj: One-shot
|| ♟ facebook ♟ || ♟ strona autorska ♟ || ♟ pinterest ♟ ||
Przeczytałam, bo zobaczyłam, że krótki tekst (a ostatnio na nowo polubiłam FT).
OdpowiedzUsuńPierwsze zdanie i już błąd. Olu, pilnuj tego co piszesz.
Jeśli chodzi o tekst, to też trochę zabrakło mi szerszego opisu, czemu się ozstali. Wystarczyło krótkie wspomnienie Lucy.
Poza tym inny błąd:
"— ZAMKNIJ SIĘ! — wrzasnęła, ściskając pierś, w której serce zabiło mocniej, niczym opętane." - to w któej piersi biło serce Lucy? W lewej, czy w prawej? To zdanie brzmi nieco abstrakcjnie. Zakładam, że chodziło o klatkę piersiową, a jej raczej ścisnąć nie można. ;)
"Zrobił wszystko, żeby tylko ją nie spotkać." - jeśli już, to jej nie spotkać.
Krótki tekst, ale moim zdaniem niedopracowany. Albo przynajmniej bez korekty.
Pozdrawiam!
Wiesz, dzięki za uwagi. I powiem ci, że korekta była, ze dwa razy czytałam, ale naprawdę mam straszny problem z wyłapywaniem błędów. Cały czas nad tym pracuję, ale jak widać, błędy cały czas są.
UsuńDzięki za komentarz. W zasadzie nie chciałam, by znany był powód rozstania czy coś.
Biedna Lucy... Mieć niewybejcowane panele z drzazgami w podłodze, to serio przykre :(
OdpowiedzUsuńHaha, pamiętaj, ona biedna jest! W zasadzie zawsze jej mieszkanie było odwiedzane przez innych. I w Fairy Tail bejcowali podłogi?
Usuń